Als kind hebben we zulke sterke en perfecte overlevingstechnieken opgebouwd dat we daar nog steeds last van hebben nu we volwassen zijn.
Bij moeders veilig in de buik krijg je al heel veel mee van moeder zelf. Is zij een rustig of onrustig type? Snel opvliegend of blijft ze meestal kalm? Is haar omgeving luidruchtig of rustig? Dit zijn de eerste “ontmoetingen” met de buitenwereld die je als ongeboren kind al meekrijgt.
Dan word je geboren en ben je totaal afhankelijk van de buitenwereld, uiteraard het meeste van je opvoeders. Je wordt bijna als “blanco” geboren, puur, met nog niet een eigen persoonlijkheid. Met persoonlijkheid wordt bedoeld: hoe ben jij, hoe reageer jij op bepaalde situaties, hoe denk jij, hoe voel jij? Je persoonlijkheid wordt gevormd vooral in de eerste maanden maar ook zeker in de eerste 4 jaar. De rest van je leven neem je dit met je mee en handel je er naar. Dus ook in je volwassen leven.
Hoe gaat de omgeving met jou om? Het enige wat jij wilt in het begin is lekker vastgehouden worden, huilen wanneer het jou uitkomt, eten krijgen, aandacht krijgen, liefde voelen en slapen. Binnen afzienbare tijd krijg je steeds weer nieuwe indrukken en komen vele prikkels komen bij je binnen. Pffff, de zoveelste al in jouw korte nieuwe leventje.
Ieder kind zal anders reageren op prikkels en het ene kind kan dat beter dan het andere kind. Ga je huilen, dan wil je graag getroost worden en voelen dat het goed is om te huilen. Dat je mag huilen! Ga je lachen dan vind je het fijn om te voelen dat jouw omgeving met jou mee geniet. Als je honger hebt ga je huilen. Want hoe moet je anders laten merken dat je eten wilt? Lig je lekker in de box en je bent aan het genieten dan vind je het prettig als je ouders je lekker laten genieten.
Je bent dus afhankelijk van je opvoeders hoe jij gaat reageren. Als je doorkrijgt dat je alleen maar aandacht krijgt door te gaan huilen, of nog erger, door te gaan krijsen, dan zul je dat vanaf dan gaan inzetten om die aandacht te krijgen. Dit ga je meer en meer vormen en noemen ze jouw afweermechanisme of overlevingstechniek.
Als je doorkrijgt dat je door lief te lachen dingen voor elkaar krijgt zul je dat gaan inzetten om die aandacht te krijgen. Ook al voel je je helemaal niet zo blij, dan is dát toch de manier voor jou om te krijgen wat je hebben wilt. Je verdere leven zul je dit blijven doen richting de buitenwereld. Op school, op je werk, bij je vrienden. Maar misschien diep van binnen voelt het helemaal niet prettig dat je op deze manier reageert. Eens flink boos worden zul je niet snel doen want zo heb je dat jezelf niet aangeleerd.
Nog een voorbeeld. Als je niet gezien wordt door een vader en/of moeder, weinig of geen complimenten krijgt, weet je ook niet wanneer je iets goed doet of niet. Daardoor zul je in de loop van tijd gaan twijfelen. Doe ik het nou wel of niet goed? En als ik het niet goed doe, worden ze dan boos? Wat verwachten ze nou van me? Het is dan totaal niet duidelijk. Daar bouw je een angst mee op. Er ontstaat angst, misschien wel een diepe faalangst. Dat werkt weer door op school en nog later in je werk. Je begint maar nergens aan want stel je voor dat het niet goed is. Terwijl je wellicht alles in je hebt om het wel te kunnen. Of je begint er aan en het is nooit goed, het moet perfect zijn. Angst is de drijfveer geworden in jouw leven. Hiermee overleef jij. Jouw aangeleerde afweermechanisme of overlevingstechniek. Alleen maar om jezelf te beschermen en niet de pijn te hoeven voelen.
Alleen maar aardig en niet streng opgevoed worden heeft als consequenties dat je bent verwend waardoor je bent gaan denken dat je precies kunt doen waar je zin in hebt, geen rekening houdt met anderen, waardoor je een lage frustratietolerantie hebt opgebouwd. Wat betekent dat je als volwassene geen enkele tegenslag aankunt, als je zo bent opgevoed. Ze reageren vaak alsof ze een kind van een jaar of vijf zijn. Door altijd je zin te hebben gekregen zul je vastlopen in de maatschappij en is het moeilijk inzien dat in ieders leven moeilijke momenten voorkomen en dat iedereen wel eens perioden moet doormaken waarin hij of zij het niet meer ziet zitten.
Heb je blije ouders/opvoeders, die jou laten zijn wie je bent, die je in je waarde laten, jou grenzen leren, jou leren wat goed is en wat fout is, dan zul je met veel minder belemmeringen de wereld instappen.
Laten we er vooral van uit gaan dat iedere ouder met de allerbeste wil zijn kind opvoedt! Maar dat ook een ouder zijn identiteit heeft gevormd vanuit zijn kinderjaren! Ook zij weten niet beter!
Iedereen, ja iedereen, heeft zijn onzekerheden. Alleen de vraag is, hoe belemmeringen de onzekerheden jouw dagelijkse bezigheden?
Als je constant met die vraag worstelt, bewust of onbewust, dan is het fijn om na te gaan wat jouw belemmeringen zijn. Dat je bewust wordt waar ze vandaan komen. Dat je weet waarom je de dingen doet zoals je ze doet. Waarom je voelt zoals je voelt. Pas als je dat echt weet krijg je ruimte om je verder te ontwikkelen. Dan weet je dat je alles gevormd hebt omdat je het zo geleerd hebt. Dat je je eigen patroon ontwikkeld hebt! Dat het jouw patroon is en niet van een ander. Daarom is iedereen zo verschillend. Daarom reageren mensen verschillend van elkaar, ook al zijn ze in dezelfde ruimte en beleven ze dezelfde situatie. Iedereen ziet het op zijn of haar manier. En vaak denkt men dat zijn manier de juiste manier is.
Weet je wat er gebeurt als je je bewust wordt/inzicht krijgt dat jouw overlevingstechniek hoorde bij dat kleine meisje of jongetje van toen, dat je dat toen deed om te overleven, dat je dit in je volwassen leven helemaal niet meer nodig hebt?
Dan staat er weinig meer in de weg. Je echte gevoelens komen naar boven, je handelt zoals jij zelf wilt, je denkt zoals jij zelf wilt, je bereikt je doelen …. Kortom, je krijgt een gelukkiger leven! Je wordt JEI!
Wil jij inzicht krijgen welke overlevingstechnieken of afweermechanismen jij dagelijks inzet maar jou helemaal niet meer helpen? Lees anders nog meer op deze pagina maar eens meer over de opgebouwde strategieën van een kind.
Het mooiste wat je kunt worden is jei
Een gesprek plannen of een vraag?